بوگاتی ، داستان رویای سرکش یک نابغه

داستان بوگاتی داستان رویای سرکش نابغه جوانی است که ریشه‌های خانوادگی خود در زمینه هنر و صنعتگری را دنبال می کرد. “اتوره بوگاتی” فرزند “کارلو بوگاتی” در سال ۱۸۸۱ در میلان ایتالیا متولد شد. پدر وی در زمینه‌های مجسمه سازی و کنده کاری چوب مشهور بود. اتوره بوگاتی از نوجوانی علاقه ویژه‌ای به فناوری و مکانیک خودرو داشت و در سال ۱۹۰۱ نخستین خودرو دست ساز خود را در نمایشگاه بین المللی میلان رونمایی کرد. وی این خودرو را با کمک برادران جولینلی ساخته بود و موفق شد جایزه  “T2″ را برای آن از باشگاه خودرو فرانسه دریافت کند.

پس از آن، اتوره برای چند شرکت به طراحی و ساخت خودرو پرداخت که از آن جمله می توان به شرکت دیتریش اشاره کرد. اما اتوره زمان زیادی را صرف توسعه و ساخت خودروهای مسابقه‌ای می کرد که برای شرکت دیتریش رضایت بخش نبود زیرا آنها تمایل به تولید انبوه داشتند. بر همین اساس و در سال ۱۹۰۵، قرارداد اتوره بوگاتی با دیتریش فسخ شد. پس از آن اتوره به شرکت امیل ماتیس پیوست و خودرو جدیدی با موتور چهار سیلندر برای آنها طراحی کرد. اما همانند جریان شرکت دیتریش، قرارداد اتوره با امیل ماتیس نیز فسخ شد.

اتوره در مسیر تحقق اهداف خود در زمینه تولید خودروهای مسابقه‌ای حرکت می کرد و بدون محدودیت‌های قراردادی، وی در سال ۱۹۰۶ خودرویی با موتور ۵۰ اسب بخاری تولید کرد. اما تاسیس شرکت بوگاتی پس از تولد سومین فرزند اتوره به نام ژان در سال ۱۹۰۹ شکل جدی به خود گرفت. در آن زمان وی با کمک بانکداری به نام “د ویزکایا” شرکت بوگاتی را در شهر مولشیم در منطقه آلزاس آلمان تاسیس کرد. در ژانویه ۱۹۱۰، نخستین خودرو با برند بوگاتی از خط تولید کارخانه خارج شد. در آن سال پنج خودرو ساخته شد و همگی آنها به فروش رسید.

سال ۱۹۱۱ برای اتوره بوگاتی بسیار موفقیت آمیز بود و این شرکت کسب موفقیت در چند مسابقه جهانی را جشن گرفت. در این میان، کسب مقام دوم مسابقات گرند پری فرانسه توسط تیم بوگاتی جالب توجه بود. در این مسابقات خودرو بوگاتی تیپ ۱۰ بسیاری از رقبای  قدرتمند خود را شکست داد. در همان سال، بوگاتی قراردادی با شرکت پژو برای تولید  “Bebe Peugeot” ، موتور به کار رفته در بوگاتی تیپ ۱۹ امضا کرد. Bebe موفقیت بزرگی برای بوگاتی به همراه داشت و در اکثر مدل‌های بوگاتی به کار گرفته شد. همچنین، چندین هزار خودرو با قلب تپنده تیپ ۱۹ تولید شدند.

طی جنگ جهانی اول، بوگاتی همانند شرکت‌های دیگر در زمینه تولید محصولات جنگی فعالیت خود را ادامه داد. این شرکت به تولید موتور هواپیما برای دولت‌های فرانسه و آمریکا مشغول شد. درآمد حاصل از این موتورها، سرمایه لازم برای از سرگیری فعالیت‌های بوگاتی پس از پایان جنگ را فراهم کرد. تولید بوگاتی روند افزایشی را دنبال می کرد و تعداد کارکنان این شرکت به بیش از یک هزار نفر افزایش یافت.

ر سال ۱۹۲۱، تیم بوگاتی موفق شد در مسابقات گرند پری Voiturettes  در برشیا مقام‌های اول تا چهارم را کسب کند و این موفقیت بزرگ، خودرو بوگاتی تیپ ۱۳ را جاودانه کرد. از آن زمان به بعد، روی هر موتور ۱۶ سوپاپه بوگاتی نام برشیا نیز حک می شد.

در سال ۱۹۲۲، بوگاتی تیپ ۳۰، نخستین خودرو مسابقه‌ای مجهز به موتور ۸ سیلندر، معرفی شد. افزون بر این، تیپ ۳۰ دارای ترمزهای هیدرولیک و شاسی با طراحی انقلابی به شکل “سیگار” بود. این خودرو در مسابقان گرند پری ACF در سال ۱۹۲۲ برای نخستین بار روانه میدان شد و موفق شد مقام دوم را کسب کند.

در سال ۱۹۲۴ و برای آنکه مشتریان بیشتری جذب خودروهای بوگاتی شوند، اتوره استفاده از شاسی‌های سنتی‌تر را در دستور کار خود قرار داد و بوگاتی تیپ ۳۵ مجهز به موتور ۸ سیلندر ۲ لیتری را معرفی کرد. ظرفیت موتور این مدل بعدا به ۲٫۳ لیتر افزایش یافت. بوگاتی تیپ ۳۵ با کسب بیش از ۲ هزار پیروزی در مسابقات مختلف موفق‌ترین خودرو مسابقه‌ای بوگاتی در تمام دوران محسوب می شود.

اتوره بوگاتی همواره تولید بهترین و لوکس‌ترین خودرو را در ذهن داشت و با معرفی بوگاتی تیپ ۴۱ رویال در سال ۱۹۲۶ سرانجام رویای خود را محقق کرد. حتی با توجه به استانداردهای امروزی، رویال یکی از گران قیمت‌ترین خودروهای تاریخ محسوب می شود. موتور ۸ سیلندر این خودرو با ظرفیت ۱۲ لیتر توانایی تولید ۳۰۰ اسب بخار نیرو را داشت. متاسفانه این خودرو در زمانی نامناسب روانه بازار شد زیرا جهان وارد “رکود بزرگ” شده بود. تنها ۳ دستگاه از تیپ ۴۱ رویال به فروش رسید و به نوعی شرکت بوگاتی را از نظر مالی نابود کرد.

طی سال‌های رکود بزرگ اتوره بوگاتی موفق شد قراردادی را برای تولید قطار تندرو با دولت فرانسه امضا کند. بوگاتی تولید خودروهای ریلی را آغاز کرد و همزمان گزینه‌ای برای استفاده از موتورهای برتر و پر هزینه رویال را یافته بود. با استفاده از این شاهکار هنری در قطارها نه تنها رضایت دولت فرانسه جلب شد، بلکه موقعیت شکننده مالی شرکت بوگاتی نیز تثبیت شد. به استثنای تولید قطار، تنها خودرویی که از آغاز دهه ۱۹۳۰ در این شرکت تولید می شد، تیپ ۵۷ بود. این خودرو آخرین موفقیت بزرگ تولیدی بوگاتی بود که ۷۵۰ دستگاه از آن تولید و به فروش رسید.

در سال ۱۹۳۶، دنیای بوگاتی برای همیشه تغییر کرد. کارگران وی برای دریافت دستمزد بیشتر و شرایط کاری بهتر دست به اعتصاب زدند. اتوره بوگاتی همواره رابطه نزدیک و ویژه‌ای با کارکنان خود داشت و پرداختی وی به آنها از میانگین دستمزدها بیشتر بود. از این رو، اتوره این اقدام را توهین به خود می دانست که توسط افرادی خارج از مجموعه بوگاتی برنامه ریزی شده است. وی از کارکنان خود فاصله گرفته و ترجیح می داد از دفتر پاریس امور شرکت را اداره کند. محیط کار دوستانه و صمیمی کارخانه بوگاتی دیگر شکل نگرفت.

در پایان دهه ۱۹۳۰، اتوره بوگاتی با شرایط دشوار مالی مواجه شده بود. اما ژان، وی را متقاعد کرد تا در مسابقات “لومان” شرکت کنند. در سال ۱۹۳۹ و در شرایطی که تیم بوگاتی تنها یک خودرو یدکی در اختیار داشت، موفق به پیروزی در این مسابقات شد. این پیروزی آخرین برد بزرگ برای اتوره بوگاتی بود. در یازدهم آگوست ۱۹۳۹، ژان که به عنوان جانشین اتوره شناخته می شد طی یک رانندگی آزمایشی با خودرویی مشابه با پیروز مسابقات لومان دچار سانحه شد و جان خود را از دست داد. چند روز بعد نیز جنگ جهانی دوم آغاز شد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، تلاش‌های اتوره برای از سرگیری تولید خودرو به واسطه موقعیت ضعیف مالی بوگاتی با شکست مواجه شد. در نهایت، اتوره بوگاتی در بیست و یکم آگوست ۱۹۴۷ و در سن ۶۶ سالگی درگذشت. اگرچه تنها حدود ۷ هزار و ۹۰۰ دستگاه خودرو در زمان مدیریت وی تولید شدند، اما امروزه بسیاری از آنها به عنوان خودروهایی ارزشمند در میان مجموعه داران شناخته می شوند. این مساله بر نبوغ و سهم چشمگیر اتوره بوگاتی در تاریخ خودرو جهان گواهی می کند.

در سال ۱۹۶۳، شرکت هواپیماسازی هیسپانو سویزا بوگاتی را خریداری کرده و در سال ۱۹۸۷، “رومانو آرتیولی”، کارآفرین ایتالیایی، این شرکت را خریداری کرد. وی کارخانه جدیدی در کامپوگالیانو ایتالیا تاسیس کرد. در سال ۱۹۹۱، بوگاتی EB 110 به افتخار ۱۱۰ سالگی اتوره بوگاتی معرفی شد. با این وجود، در پاییز ۱۹۹۵، شرکت بوگاتی اعلام ورشکستگی کرد و در سال ۱۹۹۸، شرکت آلمانی فولکس واگن آن را خریداری کرد.

فولکس واگن برنامه ویژه‌ای برای احیای برند بوگاتی داشت و طی نمایشگاه خودرو فرانکفورت در سال ۲۰۰۱ از مدل ویرون که مجهز به موتور ۱۶ سیلندر و چهار توربو بود، رونمایی کرد. در سپتامبر ۲۰۰۵، تولید بوگاتی ویرون ۱۶٫۴ آغاز شد. ویرون یکی از گران‌ترین خودروهای معاصر بوده و با کسب بیشینه سرعت ۴۰۸٫۴۷ کیلومتر در ساعت به مدت دو سال عنوان سریع‌ترین خودرو جهان را در اختیار داشت. از محصولات فعلی بوگاتی نیز می توان به ویرون سوپر اسپرت و ویرون گرند اسپرت اشاره کرد.